Kathmandu, Pokhara en Annapurna

Vanaf de Tibetaanse-Nepalese grens zijn we in ca. 4 uur naar Kathmandu gereden. De ene dag gingen we nog een pas van meer dan 5000 meter hoog over en was het -20 graden 's nachts. De volgende dag zaten we nog maar op net iets meer dan 1000 meter hoogte en was het +30 graden overdag. Heerlijk, de warmte, de zuurstof.. Maar ook weer lekker eten, een hete douche, goeie koffie en na onze nagenoeg alcoholvrije weken op hoogte ook weer een keer wijn en bier. Mmmm.... Het leven is soms zo simpel :-)

Nepal is een leuke vakantiebestemming en een mooi land. Je hebt er fantastische bergen, een bijzondere gemixte cultuur, vriendelijke mensen, jungle, lekker weer, het reist er heel makkelijk (zeker vergeleken met China) en het is spotgoedkoop! Het lijkt in een aantal opzichten wel een beetje op India al is het toch ook duidelijk weer een ander land en we vinden de mensen hier veel vriendelijker dan in India en het is hier ook een stuk schoner en rustiger.

Twee dagen zijn we in Kathmandu gebleven. Een leuke stad waar een hoop te zien is, maar na al het moois van Tibet zijn we een beetje 'sight-moe'. Wanneer we weer vol zitten met pizza en bier en nieuw leesvoer hebben ingeslagen en de brommertjes in de stad ons (lees: Emmy) op de zenuwen beginnen te werken besluiten we door te reizen naar Pokhara. Maar pas nadat we op 30-04 nog eventjes op een koninginnedagfeestje van de Nederlandse ambassade zijn geweest... Dat is helaas een wel erg slecht aftreksel van 'the real deal' en voor het eerst waren we liever in Nederland geweest dan hier.

Op naar Pokhara, 210 km naar het westen maar de bus zal daar 6 tot 7 uur over gaan doen. Zijn de wegen dan zooo slecht? Ja ze zijn slecht, maar in 4u zou t ook kunnen. Echter: ontbijtstop, plasstop, tankstop, plasstop, oliebijvulstop, lunchstop (we leven immers van de commissie)... Zucht, even wennen weer: we hebben de Chinese stiptheid duidelijk achter ons gelaten!

Pokhara is veel rustiger en kleiner dan Kathmandu, gelegen aan een groot meer en tussen de bergen. We zien opnieuw de himalaya!! Wat blijft dat schitterend. De stad zelf is wel errug toeristisch, maar je kunt er dan ook allerlei activiteiten regelen met als grote favoriet een meerdaagse hike in de Annapurna regio. Je kunt hier in 15 dagen het Annapurna circuit lopen (een hele ronde om het gebergte). Wij vinden dat net iets te veel van het goede en kiezen voor een rondje (noem het maar een "rondje", pfff) 'Poon hill', in 5 dagen een gedeelte van het circuit en een gedeelte van de trek naar het Annapurna base camp.

Eerst moeten we twee dagen omhoog lopen. Best pittig dus! Van eventuele hoogteziekteverschijnselen merken we niets, poon hill is het hoogste punt van deze hike en dat ligt op 3200 meter, een eitje vergeleken met Everest Base Camp (5200m) :-). Dag 2 is voor Arie niet bepaald leuk aangezien hij voedselvergiftiging heeft, maar als je dan wakker wordt in een kamer waar het net zo hard waait als buiten, op een plank, onder een muf ruikende deken, zonder douche en terwijl je 's nachts al rillend 10 keer naar de gezamelijke hurk-wc bent gerend.... Dan loop je toch maar door, hopend op beter... Wat een bikkel he? :-). Op dag 3 was het ergste weer over en stonden we om 04.00 uur op om na eerst nog 45 min. stijl omhoog geklommen te hebben de zonsopkomst te kunnen zien vanaf Poon hill. Opnieuw een paar 8-duizenders (daar zijn er overigens 14 van ter wereld ipv 10 zoals we eerder zeiden, waarvan wij er inmiddels 6 gezien hebben), waaronder de Annapurna 1 en de Daulaghiri. Schitterend! De rest van de dag lopen we grotendeels vlak (of wat in Nepal voor vlak door moet gaan, in NL zouden we het bergen noemen) verder, voornamelijk door jungle. Op dag 4 moeten we bijna continue naar beneden lopen, lekker voor de knietjes, en komen we door een aantal kleine dorpjes. Prachtig! Hoe eenvoudig men hier nog leeft, met buffels, ezels, tussen de bergen, overal bloemetjes... En vooral: GEEN brommers!!! Heerlijk! Dag 5 is nog maar een paar uurtjes en dan nemen we een taxi terug naar Pokhara. Trekken is heerlijk simpel, maar wordt na een aantal dagen ook wel wat saai. 07.00 uur opstaan, om 08.00 uur gaan lopen, tot een uur of 14.00/15.00 en dan begint het te regenen en wordt het koud dus dan is het douchen, warm aankleden en met een pot thee en een boekje bij de kachel, 18.00 uur eten en uiterlijk 21.00 uur naar bed want er is toch niets te doen. Vooraf hadden we er ons meer appeltaart en bier bij voorgesteld, wellicht is dat anders in het hoogseizoen. Kortom: leuk voor een paar dagen. Dan snel weer naar Pokhara voor lekker eten en een voetmassage!

Na een dagje niksen in Pokhara wilden we door naar national park Chitwan in zuid Nepal, maar toen begon de staking. Nepal kent een kastensysteem en er zijn heel regelmatig 1 of meerdere kasten in staking. Dit houdt in dat het transport over de weg in het hele land wordt stilgelegd (als iemand niet meedoet en gaat rijden riskeert diegene dat z'n auto in de fik wordt gezet) en als het nog een tandje erger wordt sluiten ook alle restaurants en winkels hun deuren. Op 27-05 moet de nieuwe (en eerste) grondwet van Nepal gereed zijn en daarom is er nu nogal wat onrust. De staking duurt nu al drie dagen dus we zijn nog altijd niet in Chitwan. Als het goed is gaan bussen morgen weer rijden, maar dat zeiden ze gisteren ook al, dus we wachten nog maar even af. In ieder geval zijn onze schoenen weer schoon, zitten alle vlaggetjes op de tas, zijn onze boeken uit en toen zijn we - van ellende - zelfs gaan WATERFIETSEN gisteren!! Tsja... :-) Het is gek om nu hier door de stad te lopen. Sommige winkels en restaurantjes zijn 'stiekum' open met de rolluiken halfdicht zodat ze die snel dicht kunnen gooien als de pleuris uitbreekt. Raar sfeertje daardoor!

Morgen hopen we dan toch eindelijk de bus naar Chitwan te kunnen pakken voor een olifantensafari en kanotocht door de jungle, olifanten wassen en een bezoek aan het elephant breeding centre. Daarna gaan we dan weer naar Kathmandu voor ons laatste weekje om misschien nog te gaan raften e/o mountainbiken en wat laatste souvenirs te kopen. En dan is het feest op 23-05 toch echt over en moeten we weer naar huis! :-(...

Toch hebben we er ook best zin in om weer naar huis te komen en om iedereen weer te zien. Maar ook om weer te kunnen genieten van ons eigen schone huis waar je kunt drinken uit de kraan en er altijd wc papier is en alles het ook gewoon doet... Tsja, we blijven verwende Westerlingen he? Eenvoud is eventjes wel leuk maar na een tijdje gaat de charme er (voor ons in ieder geval) wel vanaf en wordt het gewoon irritant. Toch denken we ook dat we na twee weken thuis vast weer terug zullen verlangen naar het reizen, maar ja.. Je kunt niet alles hebben he?

Misschien schrijven we nog een keer op reis, misschien pas weer in Nederland (kunnen we ook eindelijk een paar GOEIE foto's toevoegen) maar hoe dan ook: tot snel!!!